دوران غیبت، دوران غربت امام زمان
پنجشنبه, ۱۷ بهمن ۱۳۹۲، ۰۷:۴۶ ب.ظ
مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره):
یک روز در ایام تحصیل در نجف اشرف، پس از اقامه نماز پشت سر آیت الله مدنی،
دیدم که ایشان شدیدا دارند گریه می‌کنند و شانه‌هایشان از شدت گریه تکان می‌خورد،
رفتم پیش آیت الله مدنی و گفتم: ببخشید، اتفاقی افتاده که این طور شما به گریه افتاده‌اید؟
ایشان فرمودند: یک لحظه، امام زمان (عج) را دیدم که به پشت سر من اشاره نموده و فرمودند:
«آقای مدنی! نگاه کن! شیعیان من بعد از نماز، سریع می‌روند دنبال کار خودشان
و هیچکدام برای فرج من دعا نمیکنند.
انگار نه انگار که امام زمانشان غایب است!»
و من از گلایه امام زمان (عج) به گریه افتادم.
یک روز در ایام تحصیل در نجف اشرف، پس از اقامه نماز پشت سر آیت الله مدنی،
دیدم که ایشان شدیدا دارند گریه می‌کنند و شانه‌هایشان از شدت گریه تکان می‌خورد،
رفتم پیش آیت الله مدنی و گفتم: ببخشید، اتفاقی افتاده که این طور شما به گریه افتاده‌اید؟
ایشان فرمودند: یک لحظه، امام زمان (عج) را دیدم که به پشت سر من اشاره نموده و فرمودند:
«آقای مدنی! نگاه کن! شیعیان من بعد از نماز، سریع می‌روند دنبال کار خودشان
و هیچکدام برای فرج من دعا نمیکنند.
انگار نه انگار که امام زمانشان غایب است!»
و من از گلایه امام زمان (عج) به گریه افتادم.
واقعا هم همینطوره که آقا میگن..........
آقا شرمنده ام دیگه تکرار نمیشه.